Tuesday 21 June 2011

Θάλασσα: Τα ξεχασμένα δάκρυα των γιγάντων- H ακοή

Θάλασσα

 Η ακοή

 Ήχοι μαγικοί. Σαν να τραγουδούν γοργόνες ενός σκουριασμένου βασιλείου στο βυθό της αβύσσου. Παφλασμοί των κυμάτων στην ακτή, να διώχνουν τα χρωματιστά αδύναμα βότσαλα, για να φέρουν νέα-δήθεν πιο δυνατά και καλοσχηματισμένα -για να κρατήσουν τη δύναμη του κυρίου τους. Της θάλασσας. Αλλά και όταν νευριάζει, πάλι πανέμορφη είναι. Όταν τα παιδιά της στέλνει να σαρώσουν την ακτή, όταν την βροντερή φωνή της ξεσπά πάνω στα άμοιρα βράχια- που απαιτεί να αντέξουν στην δίνη της , για να τα τιμωρήσει και πάλι αργότερα. Τότε οι ήχοι θαρρώ πως είναι τρομεροί. Μα δεν χρειάζεται να φοβάσαι, και πάλι.


 Αυτούς τους τσαλακωμένους και μπερδεμένους ήχους λέω,ναι, μην τους φοβάσαι

Και οι κύκλοι αυτοί της θάλασσας,δεν έχουν τελειωμό! Μέχρι να αρχίσει ο επόμενος, να σου τραγουδήσει τα ήρεμα εκείνα ξεφτισμένα τραγούδια, που σιγομουρμουρά απ'την αρχή του κόσμου. Γιατί μερικά πράγματα, μένουν για πάντα τα ίδια. Και, όπως η θάλασσα, σου απαγγέλνουν τα χιλιοειπωμένα αδειανά καβούκια τους.