Saturday 4 June 2011

Σήμερα πάλι τελευταίος τελείωσα

Δεν είναι περίεργο
Το ήξερα πως τελευταίος θα τερμάτιζα για ακόμη μία φορά
Δεν είναι ούτε η πρώτη, άλλωστε, ούτε η τελευταία
[...]
Όσο γρήγορα και αν έτρεχα, οι άλλοι με προσπέρασαν τόσο γρήγορα!
Δεν τους ξέρω - Ή μάλλον, τους ξέρω
Είναι οι γνωστοί άγνωστοι απ'το μέρος που φοβάμαι πιο πολύ

Εσύ τους άφησες να με νικήσουν.Μπορούσες να κλέψεις, για να βγώ εγώ πρώτος. Μα δεν το έκανες.

Εντάξει, ούτε αυτό είναι περίεργο
Ανέκαθεν τελευταίος τερμάτιζα
και ας έλεγες πως τρόπαιο σήκωνα στης καρδιάς σου το πιο ψηλό βάθρο

Μα δεν είναι αγάπη αυτό. Έτσι δεν είναι? Πάντα πρώτος δεν θα έπρεπε να φτάνω στο τέλος?

Το τέλος
Μοίαζει τόσο μακρινό για μας! Ούτε στον ορίζοντα δεν αχνοφαίνεται, να φανταστείς

Μα φοβάμαι τους νικητές
που πάντα πρώτοι τερματίζουν
και όλα σου τα κλέβουν απ' εμένα
Το χαμόγελο και την καρδιά
Για μένα αυτά είσαι εσύ
Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω
και στο λέω τόσες φορές
δεν το νιώθεις στα μάτια μου;

όμως δεν κουράστηκα ακόμα
γιατί δύναμη απ'εσένα παίρνω αιώνια
και τα μάτια σου θα συνεχίζω να κοιτώ
και την καρδιά σου να πολιορκώ
και ας τερματίζω για πάντα τελευταίος
όπως και σήμερα

No comments: